ο θυμός

Ο Αριστοτέλης έλεγε:

«Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο».

Το τελευταίο διάστημα έρχονται στο γραφείο μου ολοένα και περισσότεροι θυμωμένοι άνθρωποι.

Άνδρες, γυναίκες ,έφηβοι οι οποίοι μετά από συζήτηση κατανοούν και οι ίδιοι πως το άγχος, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, ο πόνος,  η αίσθηση του κενού και πολλές φορές κάποια ψυχοσωματικά συμπτώματα έχουν ως κύρια αιτία τον συσσωρευμένο και ανομολόγητο θυμό τους για άτομα ή καταστάσεις.

Δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην έννοια του θυμού, στις αιτίες και στον τρόπο με τον οποίο επεμβαίνει στη ζωή μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε παραπλανώντας μας και οδηγώντας μας σε άλλα μονοπάτια και ερμηνείες.

Εντοπίζουμε πάντα εύκολα την ευθυμία, αλλά δύσκολα την δυσθυμία και τι την προκαλεί.

    Εδώ θα πρέπει να επιστήσω την προσοχή σε αυτό το  βασικό συναίσθημα  τον θυμό, παρεξηγημένο αλλά υπαρκτό και δυνατό.

Από μικρά παιδιά μεγαλώνουμε με την εντολή ‘‘μη θυμώνεις’’, ‘’δεν πρέπει να δείχνεις τον θυμό σου’’,  ‘’κράτα τα νεύρα σου’’, ‘’μην αντιμιλάς ‘’ ‘’μην τσακώνεσαι ‘’.

Μας  έχουν μάθει να το αντιμετωπίζουμε σαν κακό συναίσθημα που θα πρέπει να καταπνίγεται και να μην εκφράζεται.

Κι όμως ΟΧΙ δεν είναι έτσι.

       Αποτελεί   ένα συναίσθημα που χρειάζεται  να μάθουμε να το εκφράζουμε με τον σωστό τρόπο και να το διαχειριζόμαστε από πολύ μικρές ηλικίες ώστε να είμαστε σε θέση μεγαλώνοντας να του δίνουμε την αξία που του αρμόζει.

Συνήθως ο θυμός είναι απόρροια πολλών διαδικασιών και σκέψεων  ντροπής, αγανάκτησης, αδικίας, υποτίμησης, καταπίεσης , ζήλιας. Προσδοκιών που έχουμε από τον εαυτό μας ή τους άλλους, , κάποια μορφή απειλής, άγχος, φόβο, αποτυχία, πίκρα, δυσαρέσκεια, ενοχές, κούραση, ντροπή, απογοήτευση. Απόρριψη, καταπιεσμένες σκέψεις και συναισθήματα, συγκαταβατικότητα, επίκριση, αδυναμία ελέγχου, χαμηλή αυτοεκτίμηση, παραβίαση προσωπικών ορίων, ψυχολογικό τραύμα, παραμέληση, εγκατάλειψη, συναισθηματική κακοποίηση, καταπιεσμένα συναισθήματα  και πόσα άλλα.

           Από την πλευρά μου θεωρώ αναγκαιότητα να μάθω να ζω και να έρθω σε επαφή μαζί του, θέτοντας ως βασική αρχή πως τα συναισθήματα καθορίζονται από τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύονται οι καταστάσεις.

                               Πως όμως μπορώ να διαχειριστώ το θυμό μου;

Στις συνεδρίες μας μαθαίνουμε κάποια βασικά βήματα διαχείρισης, στη συνέχεια επαναπροσδιορίζουμε, τοποθετούμε στη σωστή του βάση  και τέλος αλλάζουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε αυτά που μας προκαλούν θυμό.

Πρώτο μου μέλημα να   συνειδητοποιήσω το θυμό μου.

Δεύτερο μέλημα να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου και να  αποφεύγω καταστάσεις που μου δημιουργούν θυμό.

Τρίτο μέλημα να μάθω να συγχωρώ, όχι ίσως το άτομο, αλλά την συμπεριφορά του.

Τέταρτο μέλημα  να μάθω να διεκδικώ αυτά που θέλω με τον σωστό τρόπο.

  «Ο θυμός είναι σαν αναμμένο κάρβουνο με σκοπό να το πετάξεις σε κάποιον.

Εσύ είσαι αυτός  που θα καεί πρώτος»

                                                                      Βούδας